Miasto Ostrów Wielkopolski (Drugie półrocze 2023) Śmigielskiego 10, Komuny Paryskiej 14, Komuny Paryskiej 43, 60 Pułku Piechoty 5-7, 60 Pułku Piechoty 1-3 Kawalerka, ul. 60 Pułku Piechoty 60 Pułku Piechoty, Ostrów Wielkopolski, wielkopolskie 1 300 zł 28 m² 46,43 zł/m² Ewa Skawińska Skontaktuj się zaktualizowane:20 lipca 2022 1/8 Poprzednie Następne Wróć do galerii X Lokalizacja przybliżona 1 300 zł 28 m² 46,43 zł/m² Aktualne zainteresowanie: bardzo wysokie Nie zwlekaj z kontaktem. Ta oferta cieszy się dużym zainteresowaniem. Zaktualizowane: 20 lipca 2022 1 300 zł 28 m² 46,43 zł/m² Nie zwlekaj z kontaktem bardzo wysokie zainteresowanie Zobacz na mapie Stan mieszkania:wysoki standard Typ oferty: kawalerka do wynajęciaCzynsz wynajmu: 1 300 zł / miesiącCharakterystyka mieszkania: 28 m², 1 pokój; stan: wysoki standardBudynek: blok mieszkalnyRozkład mieszkania: piętro 4/4Media: ogrzewanie: miejskie, centralne ogrzewanie InternetMiejsce parkingowe: takŹródło: biuro nieruchomości: Skawińska Nieruchomości, zaktualizowane: numer ogłoszenia: 100/7089/OMW Adres: 60 Pułku Piechoty, Ostrów Wielkopolski, ostrowski, wielkopolskie Szukasz mieszkania na wynajem blisko centrum? Ta oferta jest dla Ciebie! Oferuję do wynajęcia kawalerkę po generalnym remoncie w 2020 r., odświeżona w 2021 r. o łącznej powierzchni około 28 z podstawowym wyposażeniem. Nowy sprzęt AGD (pralka, lodówka, zmywarka, piec, okap), nowe drzwi wejściowe z ryglami. Na wyposażeniu dla wynajmującego pozostają, łóżko, stół + krzesła, TV Sony, wyposażenie kuchni i łazienki widoczne na zdjęciach. Kawalerka znajduje się na 4p. (...)Pokaż więcej Drukuj Czy dowiedziałe(a)ś się wystarczająco na temat przeglądanego ogłoszenia? Tak Nie Poinformuj ogłoszeniodawcę, jakich informacji brakowło: Znalazłe(a)ś błąd w opisie ogłoszenia? Tak Nie Ogłoszenie jest nieaktualne Brak kontaktu z ogłoszeniodawcą Nieprawidłowa lokalizacja Zgłoś naruszenie regulaminu Opisz błąd, który odnalazłeś: Oceń jakość zdjęć przeglądanego ogłoszenia! 1 2 3 4 5 Zdjęcia zasłonięte przez logo Zła nieruchomość na zdjęciu Niewystarczająca liczba zdjęć Zdjęcia są niewyraźne, słabej jakości Dziękujemy Twoją opinię wysłaliśmy do ogłoszeniodawcy! To pomoże mu w lepszym zaprezentowaniu jego oferty.
Ostrów Wielkopolski, Centrum, ul. 60 Pułku Piechoty; Balkon, piwnica; Okna plastikowe; Spółdzielcze własnościowe z księgą wieczystą; Ogłoszenie bezpośrednio od właściciela; Oferta dodana ponad miesiąc temu
Ten artykuł dotyczy 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej. Zobacz też: 60 Pułk Piechoty – inne pułki piechoty z numerem 60. 60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej6 pułk strzelców wielkopolskich Historia Państwo II Rzeczpospolita Sformowanie 1919 Rozformowanie 1939 Nazwa wyróżniająca Wielkopolskiej Tradycje Święto 9 maja Nadanie sztandaru 1929 Kontynuacja 15 Warmińsko-Mazurska Dywizja Zmechanizowana Dowódcy Pierwszy mjr Bernard Śliwiński Ostatni ppłk Stanisław Małek Działania zbrojne powstanie wielkopolskiewojna polsko-bolszewickaBitwa o przedmoście kijowskiebitwa o przedmoście warsz. (13–16 VIII 1920)bitwa nad Niemnem (20–26 IX 1920)kampania wrześniowabitwa nad Bzurą (9–18 IX 1939)Obrona Warszawy Organizacja Dyslokacja Ostrów Wielkopolski Rodzaj sił zbrojnych wojsko Rodzaj wojsk piechota Podległość 15 Dywizja PiechotyXXIX Brygada Piechoty25 Dywizja Piechoty Multimedia w Wikimedia Commons 60 Pułk Piechoty Wielkopolskiej (60 pp) – oddział piechoty Armii Wielkopolskiej i Wojska Polskiego II RP. Powstanie wielkopolskie[edytuj | edytuj kod] Początek Pułku związany jest z powstaniem wielkopolskim oraz działalnością POW na ziemi gostyńskiej. W listopadzie i grudniu 1918 udało się tam zmobilizować cztery kompanie strzelców. 28 grudnia 1918 w Poznaniu wybuchło powstanie wielkopolskie. W dniach 6 i 7 stycznia 1919 oddziały te pod wspólnym dowództwem por. rez. armii pruskiej dr Bernarda Śliwińskiego zostały skierowane w rejon Ponieca, gdzie stoczyły pierwsze i zwycięskie walki z Niemcami. Rozkazem Naczelnego Dowódcy Powstania zostały one przemianowane na „Grupę Leszno”. Oddziały te liczyły wtedy 12 oficerów i 333 szeregowych. Dowódcą grupy pozostał, mianowany kapitanem, dr Bernard Śliwiński. W dniu 6 marca 1919 rozkazem Naczelnego Dowódcy Wojsk Powstańczych gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego, „Grupa Leszno” została przemianowana na 6 pułk Strzelców Wielkopolskich w składzie 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. 3 maja 1919 głównodowodzący Siłami Zbrojnymi w byłym zaborze pruskim rozkazem dziennym nr 119 zatwierdził dzień 6 grudnia (św. Mikołaja) świętem pułkowym dla 6 pułku strzelców wielkopolskich. Jego dowódcą był nadal Bernard Śliwiński awansowany w tym dniu do stopnia majora. W dniu 6 sierpnia 1919 pułk zostaje przerzucony na Kujawy w rejon Żnina, z zadaniem dozorowania północnego odcinka frontu wielkopolskiego. 7 stycznia 1920, rozkazem Ministra Spraw Wojskowych nr 1002/20 i rozkazem Dowództwa Wojsk Wielkopolskich nr 3/20, Armia Wielkopolska została włączona w skład Wojska Polskiego. Nastąpiło ujednolicenie numeracji jednostek. Dotychczasowy 6 pułk strzelców, otrzymał nazwę 60 pułku piechoty wielkopolskiej i włączony został w skład 15 Dywizji Piechoty. Pułk składa się odtąd z trzech batalionów piechoty i jednostek zabezpieczenia (pluton łączności, pluton sztabowy itd.). Pułk został przeniesiony do Bydgoszczy. W grudniu 1919 batalion zapasowy pułku stacjonował w Siecznej[1]. Wojna polsko-bolszewicka[edytuj | edytuj kod] Schemat działań pułku w latach 1919-1920 8 maja 1920 pułk został wysłany na front polsko-bolszewicki, gdzie wziął udział w tzw. wyprawie kijowskiej wojsk polskich. Wziął tam udział w walkach na Wołyniu, gdzie zdobył miasto Berdyczów, a następnie uczestniczył w walkach pod Kijowem, do którego wkroczył 9 maja 1920. W maju 1920 pułk został przeniesiony na front północny nad rzekę Berezynę. 20 czerwca 1920 na skutek ofensywy bolszewickiej pułk rozpoczął odwrót przez rzeki Niemen i Bug, początkowo w rejon Brześcia, a potem Warszawy. 6 sierpnia 1920 wszedł w skład XXIX Brygady Piechoty pod dowództwem płk Stanisława Wrzalińskiego i dalej uczestniczył w walkach z bolszewikami. 12 sierpnia 1920 pułk zajął pozycje obronne pod Starą Miłosną – 15 km na wschód od Warszawy. 16 sierpnia 1920 ruszyła ofensywa polska. W jej ramach pułk nacierał z powodzeniem w kierunku na Łomżę, a następnie na Kolno. 28 sierpnia 1920 pułk osiągnął granicę Prus Wschodnich, odcinając drogę odwrotu 4 Armii bolszewickiej. Rannego w boju dowódcę pułku, mjr. Śliwińskiego, zastąpił kpt. Szyszka. Następnie pułk został przeniesiony w rejon Kamieńca Litewskiego, skąd nacierał w kierunku na Wołkowysk, gdzie zastał go rozejm. Do grudnia 1920 pułk chronił zajmowany przez siebie odcinek linii demarkacyjnej. Obsada personalna 9 maja 1920 dowódca pułku mjr Bernard Śliwiński dowódca I batalionu kpt. Paweł Thomas dowódca II batalionu por. Józef Wróblewski dowódca III batalionu kpt. Franciszek Szyszka Mapy walk pułku[edytuj | edytuj kod] Kawalerowie Virtuti Militari[edytuj | edytuj kod] Żołnierze pułku odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari za wojnę 1918–1920[2] kpr. Andrzej Bauza ppor. Roman Garbarczyk st. szer. Tomasz Grześkowiak ppor. Felicjan Jabłoński ppor. Bronisław Kirchner kpr. Jan Kaczor kpr. Maciej Kamieniarz ppor. Leon Schulz chor. Ludwik Konarski plut. Stanisław Kędziora st. sierż. Józef Król st. sierż. Jan Landzwojczak plut. Wacław Łepkowicz chor. Jan Machowski ppor. Stefan May ppor. Kazimierz Nowoświecki ppor. Mieczysław Olenderczyk szer. Józef Pawlik ppor. Stanisław Sikora ppłk Bernard Śliwiński kpt. Franciszek Szyszka chor. Michał Kaźmierczak plut. Stanisław Szwarc szer. Wincenty Skrzypczak kpr. Stefan Stelmach por. Paweł Thomas ppor. Wawrzyn Wozignój sierż. Józef Walczak kpr. Ignacy Wujcik por. Józef Wróblewski ppor. Albin Zenker Okres pokojowy[edytuj | edytuj kod] Byłe koszary w trakcie przebudowy na budynki mieszkalne w 2011 r. 12 grudnia 1920 roku 60 pułk piechoty wielkopolskiej został przeniesiony do Ostrowa Wielkopolskiego, jako stałego garnizonu w czasie pokoju. II batalion został początkowo rozmieszczony w Pleszewie, ale i on latem 1921 został przeniesiony do Ostrowa, gdzie całość pułku stacjonowała do września 1939. W związku z przejściem Wojska Polskiego na organizację pokojową 60 pułk piechoty podporządkowany został dowódcy nowo utworzonej 25 Dywizji Piechoty, której oddziały stacjonowały na terenie Okręgu Korpusu Nr VII w Poznaniu[3]. 19 maja 1927 roku minister spraw wojskowych marszałek Polski Józef Piłsudski ustalił i zatwierdził dzień 9 maja, jako datę święta pułkowego[4]. Pułk obchodził swoje święto w rocznicę forsowania w 1920 roku mostów kijowskich otwierający okres trzydniowych krwawych walk na przedmościu Kijowa[5]. Na podstawie rozkazu wykonawczego Ministerstwa Spraw Wojskowych do Departamentu Piechoty o wprowadzeniu organizacji piechoty na stopie pokojowej PS 10-50 z 1930 roku, w Wojsku Polskim wprowadzono trzy typy pułków piechoty. 60 pułk piechoty zaliczony został do typu II pułków piechoty (tzw. wzmocnionych). W każdym roku otrzymywał około 845 rekrutów. Stan osobowy pułku wynosił 68 oficerów oraz 1900 podoficerów i szeregowców. Na czas wojny przewidywany był do pierwszego rzutu mobilizacyjnego. W okresie zimowym posiadał dwa bataliony starszego rocznika i batalion szkolny, w okresie letnim zaś trzy bataliony strzeleckie. Jego stany były wyższe od pułku „normalnego” (typ I) o ok. 400-700 żołnierzy[6]. Kampania wrześniowa[edytuj | edytuj kod] 1 września 1939 we wczesnych godzinach rannych w pułku został ogłoszony alarm bojowy. Początkowo pułk w sile 2 batalionów (I i II) zajął pozycje nad rzeką Prosną. III batalion chwilowo został rozlokowany w okolicach wsi Czekanów z zadaniem zabezpieczenia kierunku Ostrów Wielkopolski – Kalisz. Dowódca Armii „Poznań” gen. dyw. Tadeusz Kutrzeba początkowo zamierzał uderzyć na skrzydło Niemców nacierających w pasie Częstochowa – Wieluń i dalej na Warszawę. Uderzenie to miało na celu odciążyć toczącą ciężkie boje Armię „Łódź”. Niestety nie uzyskał zgody Naczelnego Dowództwa WP. W tej sytuacji po rozkazach Dowódcy Armii „Poznań”. Pułk wycofał się w ogólnym kierunku na linię rzeki Warty – przez miejscowość Turek do Uniejowa, który osiągnął 5–6 września. Osobny artykuł: Bitwa nad Bzurą. W ciężkich bojach z Niemcami 7 i 8 września pułk bronił przeprawy przez Wartę. Dowódca Armii „Poznań” podjął wtedy decyzję „zwrotu zaczepnego” (uderzenia w lewe skrzydło niemieckiej 8 Armii nacierającej na Warszawę). W tym celu przegrupował podległe mu oddziały. 60 pułk piechoty został wycofany z Uniejowa i otrzymał zadanie uderzenia na Łęczycę, zajętą już przez Niemców. Początek uderzenia został wyznaczony na godz. 9 września. W ataku wzięły udział II i III batalion. W pierwszym rzucie atakował III batalion. Nacierając wzdłuż linii kolejowej uderzył na pozycje niemieckiego 46 pułku. Po zaciekłym boju batalion doszedł do drogi Łęczyca – Kolonia Leszcze, oskrzydlając pozycje niemieckie w samym mieście. Wspólnie z 69 pułkiem piechoty z 17 Dywizji Piechoty, pułk w godzinach wieczornych zdobył miasto. Część 60 pułku uczestniczyła w dalszym natarciu na miejscowość Wróblew. Następnie pułk utrzymywał zdobyte pozycje. Jednak wobec niekorzystnego zwrotu sytuacji na froncie Armii „Poznań” jej dowódca zrezygnował z dalszej ofensywy i postanowił przebić się do Warszawy. 60 pp otrzymał rozkaz opuszczenia Łęczycy i przegrupował się w ogólnym kierunku na Puszczę Kampinoską. W nocy z 12 na 13 września pułk oderwał się od nieprzyjaciela, przeszedł na północny brzeg Bzury i maszerował w kierunku na Sochaczew. Do samego miasta jednak nie doszedł, gdyż był zmuszony do obrony prawego skrzydła 25 Dywizji przed czołgami niemieckimi. 13 i 14 września rozpoczął walki w rejonie dolnej Bzury. Od tej chwili pułk maszerował w dwóch kolumnach. Jedna przez Brodne – Wejście – Konstantynów – dwór Giżyce – dwór Ruszki, a druga przez Brzezie – Aleksandrów – dwór Giżyce – Henryków – Helenów – Juliopol – Młodzieszyn i dalej na Brochów. W każdej z tych miejscowości toczone były walki z Niemcami. Pomimo oderwania się od nieprzyjaciela, pułk poniósł ciężkie straty przez bombardowania lotnicze. Zmusiło go to do marszów nocami, a we dnie do chowania się w lasach. Jednak działalność dywersantów niemieckich naprowadzających lotnictwo powodowała duże straty. W walkach 16 i 17 września 1939 r. pułk dotarł do Puszczy Kampinoskiej. W czasie przebijania się przez Puszczę zginął dowódca pułku ppłk Frydrych. Bataliony pułku ponosiły dalsze wielkie straty. Dowódcą pułku został ppłk dypl. Stanisław Małek. Udało się mu zebrać pułk w przeliczeniowej sile odpowiadającej zaledwie 2 batalionom piechoty. Została wtedy podjęta decyzja dalszego marszu na Warszawę. 21–22 września toczyła się następna faza walk – wejście do Warszawy, przez Palmiry, Łomianki i okolice Burakowa. 21 września rozwiązana została Armia „Poznań”, a jednostki, którym udało się przebić (w tym 60 pp), przekazane do dyspozycji dowódcy obrony Warszawy gen. dyw. Juliusza Rómmla. Osobny artykuł: Obrona Warszawy. 23 września pułk obejmuje odcinek obrony Warszawy w rejonie lasku bielańskiego. Rankiem 25 września Niemcy dążyli do rozcięcia obrony Warszawy wzdłuż Wisły. W tym celu uderzyli zmasowanymi siłami na odcinek broniony przez 60 pułk (ulicę Marymoncką). Dowódca pułku ppłk Małek sięgnął po ostatnie rezerwy ludzkie, nawet kucharzy i taborowych. O utrzymanie ul. Marymonckiej został stoczony ciężki, całodniowy bój. Nadludzkim wysiłkiem pozycje zostały utrzymane aż do kapitulacji. Epilog Wkład pułku w obronę Warszawy docenił gen. Rómmel, który wyróżnił pułk w rozkazie pożegnalnym. W czasie kampanii wrześniowej pułk poniósł duże straty: zginęło 15 oficerów i ponad 300 podoficerów i szeregowych, rannych zostało 25 oficerów i 525 podoficerów i szeregowych. Ponad 800 żołnierzy uznano za zaginionych (w tym 9 oficerów). Po podpisaniu kapitulacji żołnierze pułku, po rozbrojeniu przez Niemców, zostali skierowani najpierw do Sochaczewa, a potem do Łowicza. Oficerowie i podoficerowie zawodowi zostali tam oddzieleni od szeregowców. Ci pierwsi zostali następnie przewiezieni do obozów jenieckich, a szeregowcy byli stopniowo puszczani do domu. Oficerowie zostali początkowo przewiezieni do oflagu (niem. Offizierslager – jeniecki obóz oficerski) w Prenzlau. W 1941 przeniesiono ich do oflagu w Neubrandenburgu, a w lutym 1944 w Grossborn we wschodnich Niemczech. 18 stycznia 1945 rozpoczęła się ewakuacja piesza obozu. Przebiegała ona w strasznych warunkach. Jeńcy byli brutalnie traktowani przez obsługę obozu i miejscową ludność. Byli chronicznie niedożywieni. Dziesiątkowały ich choroby. Ci którzy przeżyli, zostali zamknięci w Lubece, gdzie 2 maja 1945 oswobodziły ich oddziały angielskie. Mapy walk pułku[edytuj | edytuj kod] Struktura organizacyjna i obsada personalna we wrześniu 1939 Dowództwo dowódca pułku ppłk Marian Frydrych (poległ w Puszczy Kampinoskiej) I adiutant kpt. Kazimierz Szepietowski II adiutant ppor. Paweł Hęciak oficer informacyjny por. Antoni Gaysler oficer łączności kpt. Tadeusz Orleański oficer nadetatowy ppor. Alfred Wentzel oficer etatowy kpt. Kazimierz Kuźmiński kwatermistrz kpt. Aleksander Kamiański oficer płatnik ppor. rez. Marian Bzdęga oficer żywnościowy ppor. Michał Kalinowski oficer gospodarczy ppor. Józef Mroziński naczelny lekarz ppor. lek. Wincenty Natkański kapelan ks. kpl. Antoni Prusinowski dowódca kompanii gospodarczej Stefaniak kapelmistrz kpt. Stanisław Paszke dowódca I batalionu mjr Aleksander Fiszer (poległ w trakcie kampanii) dowódca II batalionu mjr Edward Rukszan adiutant II batalionu ppor. Alfred Wentzel dowódca III batalionu mjr piech. Jan Zgrzebnicki[a] Pododdziały specjalne dowódca plutonu łączności sierż. Franciszek Durczak dowódca kompanii zwiadowców por. Jan Iwaszkiewicz dowódca plutonu kolarzy ppor. Czesław Kierzek dowódca plutonu konnego ppor. Konstanty Wysocki dowódca kompanii przeciwpancernej por. Bolesław Zaremba dowódca I plutonu ppor. Franciszek Konarski dowódca II plutonu ppor. Kazimierz Kałwiński dowódca III plutonu Stojek dowódca plutonu pionierów por. Bernard Bogacki dowódca plutonu przeciwgazowego ppor. Kalikst Kaczmarek Akcja „Burza”[edytuj | edytuj kod] Osobny artykuł: Akcja „Burza”. 60 pułk piechoty wielkopolskiej był odtwarzany w ramach struktur podziemnych Armii Krajowej. Jesienią 1944 w ramach akcji „Burza” ówczesny dowódca Okręgu Poznańskiego AK ppłk. Andrzej Rzewuski ps. „Hańcza” wydał Inspektoratowi Ostrowskiemu AK rozkaz podjęcia prac organizacyjnych 60 pułku piechoty AK. Pułk miał wejść w skład odtwarzanej 25 Dywizji Piechoty AK. Przewidziany na dowódcę pułku kpt. Kotecki zdołał jedynie zorganizować dowództwo pułku i dowództwa kompanii. Do pułku została też wcielona kompania miejscowego Kedywu. Na dalszą mobilizację nie pozwolił jednak brak możliwości prowadzenia szerszych działań partyzanckich. 12 stycznia 1945 Armia Krajowa została rozwiązana. Jednak wobec braku łączności z Komendą Główną AK, rozkaz ten doszedł do Ostrowa z dużym opóźnieniem. Wobec nieuchronności wyzwolenia miasta przez Armię Czerwoną, ówczesny komendant Obwodu Ostrowskiego Armii Krajowej kpt. Jan Kołodziej 18 stycznia 1945 wydał rozkaz mobilizacyjny dla żołnierzy Armii Krajowej. Na miejsce aresztowanego wcześniej kpt. Koteckiego, tymczasowym dowódcą 60 pp AK został ppor. Florian Michalak ps. „Borek”. Siły te (bez ujawnienia powiązań organizacyjnych z AK) wzięły następnie udział w oswobodzeniu Ostrowa, po czym zostały rozwiązane. Symbole pułku[edytuj | edytuj kod] Sztandar 27 maja 1928 miało miejsce wręczenie chorągwi. Wręczenie to miało charakter uroczysty i odbyło się z udziałem prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej prof. Ignacego Mościckiego[7]. Uroczystości rozpoczęły się w godzinach popołudniowych mszą polową odprawioną przez biskupa polowego Wojska Polskiego Stanisława Galla. Po mszy i kazaniu biskup polowy, w obecności rodziców chrzestnych, p. generałowej Janiny Dzierżanowskiej i gen. dyw. Kazimierza Sosnkowskiego, poświęcił chorągiew. Następnie odbyła się ceremonia wbijania gwoździ, a po jej zakończeniu Prezydent RP wręczył chorągiew ówczesnemu dowódcy pułku – ppłk SG Janowi Ignacemu Zakrzewskiemu. Uroczystości zakończyła defilada. Po defiladzie spożyty został wspólny obiad żołnierski na dziedzińcu koszar przy ul. Kościuszki. W trakcie obiadu toast wzniósł Prezydent RP i zakończył słowami "Niech żyje pułk 60-ty!". Po obiedzie przeprowadzone zostały zawody sportowe. Od 28 stycznia 1938 roku chorągiew pułkowa zaczęła być oficjalnie nazywana sztandarem[8]. Losy sztandaru po 1939 roku są nieznane[9]. Odznaka pamiątkowa 14 kwietnia 1932 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził wzór i regulamin odznaki pamiątkowej 60 pp[10]. Odznaka o wymiarach 41x33 mm ma kształt tarczy promienistej z wizerunkiem orła państwowego wzór 1927, na którego skrzydłach zostały umieszczone dwie tarcze emaliowane: niebiesko-czerwona z herbem Gostynia i żółto-niebieska z numerem i skrótem nazwy pułku „60 PP WLKP”. Na odwrocie odznaki zostały naniesione daty i nazwy miejscowości: „6 I 1919 GOSTYŃ” (dzień powstania pułku) i „9 V 1920 KIJÓW” (dzień wkroczenia pułku do Kijowa). Wykonawcą odznaki był Adam Nagalski, Pierwsza Krajowa Fabryka Medali w Warszawie przy ulicy Bielańskiej 16. Istnieje wersja żołnierska, jednoczęściowa ze srebrzonego tombaku[11] Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod] Dowódcy pułku[12][b] por. / mjr Bernard Śliwiński (III 1919 – 17 VII 1920) mjr piech. Franciszek Szyszka (18 – 31 VII 1920) ppłk piech. Maksymilian Hoborski (7 VIII – 7 X 1920) mjr piech. dr Bernard Śliwiński (10 X 1920 – 1921) płk piech. Teodor Iwaniszyn (1921 – 31 III 1927 → praktyka poborowa w PKU Łomża[14]) ppłk dypl. piech. Jan Ignacy Zakrzewski (V 1927[15] – XII 1929 → dyspozycja szefa SG[16]) ppłk / płk piech. Kazimierz Walczak (23 XII 1929 - 1938 → stan spoczynku) ppłk piech. Marian Frydrych (1938 - † 18 IX 1939) ppłk dypl. Stanisław Małek (IX 1939, w obronie Warszawy) Zastępcy dowódcy pułku[c] ppłk piech. Antoni Lisowski (10 VII 1922 – 22 V 1925 → zastępca dowódcy 25 pp[18]) tyt. płk piech. Stanisław Palle (22 V[19] – VII 1925 → zastępca dowódcy 42 pp[20]) ppłk piech. Karol Zagórski (VII 1925[20] – 5 V 1927 → dowódca 3 pspodh[15]) ppłk piech. Stefan Biestek (5 V – 22 VII 1927 → dowódca 6 pp Leg.) ppłk piech. Jan Niemierski (29 XI 1927 - 23 VIII 1929 → zastępca dowódcy 19 pp) ppłk dypl. piech. Jan Hyc (23 XII 1929[21] - 1 IX 1931 → szef wydziału w Oddziale IV SG[22]) ppłk dypl. piech. Bolesław Bronisław Duch (1 IX 1931[23] - 4 VII 1935 → dowódca 73 pp) ppłk piech. Jan II Rogowski (4 VII 1935[24] – 1939[25]) II zastępca (kwatermistrz) mjr piech. Wojciech Tarnowski (1939[26]) Żołnierze 60 pułku piechoty – ofiary zbrodni katyńskiej[edytuj | edytuj kod] Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej znajdują się między innymi w bazach udostępnionych przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego[27] oraz Muzeum Katyńskie[28][d][e]. Nazwisko i imię stopień zawód miejsce pracy przed mobilizacją zamordowany Głowacz Piotr ppor. rez. nauczyciel Szkoła Powszechna w Dłoni Katyń Hartman Kazimierz por. rez. prawnik, mgr Katyń Jankowski Franciszek ppor. rez. nauczyciel kier. szkoły w Mazanówce Katyń Kwaśniak Henryk[31] kapitan żołnierz zawodowy instruktor SPPiech. Katyń Łukomski Florian ppor. rez. Urząd Pocztowy w Gostyniu Katyń Mikołajczyk Józef ppor. rez. nauczyciel szkoła w Szkaradowie Katyń Mocek Tadeusz ppor. rez. nauczyciel Katyń Motyl Józef ppor. rez. Katyń Pietruszka Stanisław ppor. rez. nauczyciel szkoła powszechna w ? Katyń Pijas Bolesław ppor. rez. mierniczy Katyń Ratajek Józef ppor. rez. nauczyciel szkoła w Cieciułowie Katyń Ratajski Zygmunt ppor. rez. nauczyciel szkoła powszechna Katyń Truchliński Wacław ppor. rez. absolwent WSH Bank Polski w Sosnowcu Katyń Zwinczak Jan Rudolf por. rez. nauczyciel gimnazjum w Kępnie Katyń Banach Kazimierz ppor. rez. Charków Dąbrowski Feliks ppor. rez. Związek Izb RP Charków Koczera Mieczysław por. rez. prawnik, mgr Sąd Grodzki w Starogardzie Charków Kubicki Janusz Antoni ppor. rez. technik mleczarstwa kier. Chłodni Masła w Grudziądzu Charków Kwarciński Witold ppor. rez. absolwent UAM Charków Maliszewski Wiktor? porucznik żołnierz zawodowy Charków Mazur Stefan Józef ppor. rez. nauczyciel Liceum w Kępnie Charków Mielcarzewicz Józef ppor. rez. urzędnik Charków Napierała Stanisław ppor. rez. absolwent UAM Charków Nowakowski Edmund por. rez. urzędnik Charków Nowakowski Wacław por. rez. kupiec Charków Pietrzak Zbigniew plut. pchor. rez. student UAM Charków Schlesinger Franciszek ppor. rez. nauczyciel Charków Szukalski Józef[32] kapitan żołnierz zawodowy ? Charków Zawadzki-Büthner Lech ppor. rez. prawnik, mgr dyr. Zrzeszenia Giełd Pieniężnych Charków Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod] Jedna z ulic Ostrowa Wielkopolskiego nosi nazwę 60 pułku Piechoty Wielkopolskiej. Uwagi[edytuj | edytuj kod] ↑ Więcej informacji o majorze Zgrzebnickim w artykule Batalion KOP „Orany”. ↑ Dowódca pułku kierował osobiście szkoleniem oficerów i był odpowiedzialny za gotowość bojową, całokształt wyszkolenia, służbę gospodarczą i wewnętrzną pułku[13]. ↑ 13 czerwca 1922 roku Minister Spraw Wojskowych zniósł dotychczasowe stanowisko referenta wyszkolenia pułku piechoty i ustanowił etatowe stanowisko zastępcy dowódcy pułku zaszeregowanego do stopnia podpułkownika, wyznaczanego przez Ministra Spraw Wojskowych. Zakres działania zastępcy dowódcy określał dowódca pułku, przed którym był on całkowicie odpowiedzialny[17]. W 1938 roku zmieniona została nazwa stanowiska na „I zastępca dowódcy”. W organizacji wojennej pułku nie było stanowiska zastępcy dowódcy. ↑ Jeśli nie zaznaczono inaczej, miejsce służby żołnierzy zawodowych przed mobilizacją podano za: Ryszard Rybka, Kamil Stepan; Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939[29]. ↑ Jeśli nie zaznaczono inaczej, informacje o żołnierzach znajdujących się na Białoruskiej Liście Katyńskiej pochodzą z książki: Maciej Wyrwa; Nieodnalezione ofiary Katynia? : lista osób zaginionych na obszarze północno-wschodnich województw II RP od 17 września 1939 do czerwca 1940[30]. Przypisy[edytuj | edytuj kod] ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 226. ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 31. ↑ Almanach 1923 ↓, s. 51. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 16 z 19 maja 1927 roku, poz. 174. ↑ Smoleń 1930 ↓, s. 17. ↑ Jagiełło 2007 ↓, s. 63-65. ↑ Satora 1990 ↓, s. 118. ↑ Dekret Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 24 listopada 1937 r. o znakach wojska i marynarki wojennej w: z 1938 r. nr 5, poz. 32. ↑ Satora 1990 ↓, s. 119. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 7 z 14 kwietnia 1932 roku, poz. 74. ↑ Sawicki i Wielechowski 2007 ↓, s. 104. ↑ Prugar-Ketling (red.) 1992 ↓, metryka. ↑ Almanach 1923 ↓, s. 49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 31 marca 1927 roku, s. 97. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 376. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 24 z 13 czerwca 1922 roku, poz. 357. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 264, 268. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 263, 272. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 77 z 24 lipca 1925 roku, s. 414. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 405. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 326. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 322. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 95. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 618. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24, 618. ↑ Katyń – miejsca pamięci. [dostęp 2022-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-19)]. ↑ Muzeum Katyńskie – Księgi Cmentarne. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓. ↑ Wyrwa 2015 ↓. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 1963. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 7612. Bibliografia[edytuj | edytuj kod] Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15]. Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24. T. 2. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923. Zdzisław Jagiełło: Piechota Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Bellona, 2007. ISBN 978-83-11-10206-4. Zbigniew Jagieliński, Garnizon Ostrowski i jego dowódcy w latach 1957–2002, Ostrów Wielkopolski 2004. "Krótki Zarys Historji 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim" – nakładem Wojskowej Spółdzielni Wydawniczej – Ostrów Wlkp. 1921 r. (broszura w zbiorach Muzeum Miasta Ostrowa Wielkopolskiego) Bogusław Makary Smoleń: Zarys historii wojennej 60-go pułku piechoty wielkopolskiej. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1930, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920. Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8. Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk., Warszawa 1937–1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992. Bogusław Polak, Udział społeczeństwa Ziemi Kaliskiej w wojnie obronnej 1939 r., Kalisz 1979 Edward Serwański, Ostrów Wielkopolski i jego region w okresie II wojny światowej, Instytut Zachodni, Poznań 1992 Kazimierz Szepietowski: 60 pułk piechoty na szlaku bojowym Ostrów – Warszawa. W: Żołnierzom Września. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1971. Piotr Bauer, Bogusław Polak, Armia Poznań 1939, Krajowa Agencja Wydawnicza, Poznań 1987 Edmund Jakubek, – Ostrowski Ośrodek Armii Krajowej, Ostrów Wlkp. 2005 Bronisław Prugar-Ketling (red.): Księga chwały piechoty. Warszawa: Departament Piechoty MSWojsk, Warszawa 1937–1939. Reprint: Wydawnictwo Bellona, 1992. Waldemar Rezmer: Armia „Poznań” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1992. ISBN 83-11-07753-3. Kazimierz Satora: Opowieści wrześniowych sztandarów. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1990. ISBN 83-211-1104-1. Zdzisław Sawicki, Adam Wielechowski: Odznaki Wojska Polskiego 1918-1945: Katalog Zbioru Falerystycznego: Wojsko Polskie 1918-1939: Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie. Warszawa: Pantera Books, 2007. ISBN 978-83-204-3299-2. pde pde
Przewozy autokarowe "Kar & Bus" Jezierski Karol Karol Jezierski Ostrów Wielkopolski, ul. 60 Pułku Piechoty, (woj. wielkopolskie) - ☎ 519 137 191 kar.bus@REKLAMA Książka adresowana jest do środowiska kombatanckich – żyjących żołnierzy 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej i ich rodzin, ale także dla kolejnych pokoleń ostrowian. Warto podkreślić, że w szeregach 60 PPW służyło wielu mieszkańców Ostrowa Wielkopolskiego i Powiatu Ostrowskiego, kapral Jan Ładubiec, pierwszy poległy w II wojnie światowej ostrowianin. - „Po 15 latach starań doczekaliśmy się tej chwili, że w książce możemy naszych kolegów z miasta i powiatu przypomnieć. A jest to możliwe przede wszystkim dzięki poświęceniu przez autora Zbigniewa Jagodzińskiego własnego czasu i środków na opracowanie zgromadzonego materiału. Książka nie powstała by bez silnego poparcia miasta i powiatu oraz samorządów gminnych, którym bardzo dziękuję. Od początku miałem silne wsparcie Pana Tomasza Ławniczaka, obecnie Posła na Sejm RP ale wówczas Wicestarosty Ostrowskiego, którego ambicją było, aby ta książka powstała” – mówił z przejęciem Henryk Rybak, prezes Światowego Związku Żołnierzy AK w Ostrowie Wielkopolski, który jest wydawcą książki. Jak podkreślił por. Henryk Rybak pod strzechy trafi pamięć o bohaterach, którzy nie wahali się podjąć walki w obronie Ojczyzny i często złożyli na jej ołtarzu najcenniejszą ofiarę – własne życie. Henryk Rybak pierwsze egzemplarze książek przekazał wraz z podziękowaniami przedstawicielom samorządów oraz osobom, które przyczyniły się do wydania monografii. - „Kiedy pan Henryk Rybak zwrócił się do mnie o pomoc w wydaniu książki o 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej, to mając świadomość bohaterskiej walki tych żołnierzy podczas Powstania Wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej 1939 roku, nie mogłem stanąć obok tego obojętnie. W Powiecie Ostrowskim oprócz wydatków w wielu różnych dziedzinach życia: jak szpital, szkolnictwo, opieka społeczna, drogownictwo była jeszcze kultura, a w ramach kultury kształtowanie więzi wspólnotowych w oparciu o zbiorową pamięć o przeszłości. Wraz z Pawłem Rajskim postanowiliśmy, że co roku będziemy wydawać lub współfinansować przynajmniej jedną pozycję książkową o dziejach naszego powiatu. Ta monografia jest kolejnym elementem spinającym 160 tysięcy ludzi żyjących na terenie twego powiatu, poprzez pamięć zbiorową jakimś ważnym fragmencie naszej przeszłości, jakim jest pamięć o 60 pułku piechoty” – powiedział Tomasz Ławniczak, Poseł na Sejm RP. - „Ta publikacja to coś więcej niż monografia, więcej niż encyklopedia wiedzy o formacji wojskowej, która tak mocno zapisała się w dzieje naszego miasta i powiatu. Wielka w tym zasługa porucznika Henryka Rybaka, kombatanta, szefa ostrowskiego oddziału Armii Krajowej, który przez kilkanaście lat gromadził dane, weryfikował informacje, ale przede wszystkim poprzez książkę wypełniał swoisty testament i zobowiązanie zaciągnięte w stosunku do swoich kolegów, by pamięć o tamtych czasach i bohaterach została przekazana potomnym. Wyjątkowość tej publikacji polega również na tym, że jej wydanie wsparły wszystkie samorządy Powiatu Ostrowskiego” – powiedział Starosta Ostrowski, Paweł Rajski. - „Cieszy mnie fakt, że promocja książki przypadła na 9 maja, ponieważ w uznaniu zasług ten dzień został ustanowiony świętem 60 Pułku Piechoty. 96 lat temu 8 maja Pułk walcząc na przedmieściach Kijowa, zdobytego przez Pierwszą Dywizję Legionów otrzymał zadanie zdobycia dwóch bardzo ważnych mostów: drewnianego i kolejowego nad Dnieprem. 9 maja dwoma batalionami w skuteczny ataku zdobyto te mosty, a ten dzień nazwano w historii Dniem Mostów Kijowskich. Pułk w akcji zdobył siedem lokomotyw i kilkaset wagonów z zaopatrzeniem wojennym. Materiały historyczne podają że było to 400 wagonów zawierających furaż dla koni, żywność, amunicję paliwo i umundurowania. Była to wyjątkowa zdobycz, która pomogła prowadzić dalszej walki. Nieprzyjaciel 8 razy próbował odbić tą zdobycz, ale za sprawą 60pp mu się to nie udało. Odtąd 9 maja począwszy od 1921 roku Pułk obchodził swoje święto, ostatni raz w maju 1939 roku” – powiedział autor Zbigniew Jagodziński. Autor na spotkaniu promocyjnym opowiedział o kulisach zbierania materiałów, które za pośrednictwem inicjatora - por. Henryka Rybaka napływały z całej Polski. Zbigniew Jagodziński zapoznał zebranych z zawartością książki. Pierwszy rozdział dotyczy lokalizacji koszarów 60PPW w Ostrowie Wielkopolskim, w drugim autor opisuje uzbrojenie żołnierzy piechoty, trzeci rozdział poświęcono ścieżce bojowej w latach 1919 – 1939, w kolejnych opisano sztandar i odznakę, a nawet orkiestrę. Autor wspominał także o zachowanym zapisie nutowym hymnu 60 PPW, który rozbrzmiewał niegdyś podczas świąt pułkowych. Książka kończy się wspomnieniem obchodów 45-lecia Garnizonu Ostrowskiego (1957-2002) oraz likwidacji jednostki (2004-2005), która mocno wpisała się w życie miasta. Monografia zawiera 496 stron. Wielką wartością publikacji są zdjęcia obrazujące żołnierzy pułku w odświętnych i codziennych realiach. Książka wydana została dzięki finansowemu wsparciu samorządów: Powiatu Ostrowskiego, Miasta Ostrowa Wielkopolskiego, Gminy i Miasta Nowe Skalmierzyce, Gminy i Miasta Odolanów, Gminy i Miasta Raszków, Gminy Przygodzice, Gminy Sieroszewice, Gminy Sośnie i Gminy Ostrów Wielkopolski. Spotkanie promocyjne wraz z oprawą artystyczną przygotowali nauczyciele i uczniowie Gimnazjum nr 4 w Ostrowie Wielkopolskim. Źródło:
Przy ulicy 60 Pułku Piechoty spłonął samochód. W Tarchałach Wielkich odbędzie się siódma edycja Polska Biega
Przewidywany czas odpowiedzi: Adresy i kontakt Adres Adresy Cennik Opinie Doświadczenie Nie rezygnuj ze zdrowia Wybierz konsultacje online, aby rozpocząć lub kontynuować leczenie bez wychodzenia z domu. Jeśli potrzebujesz, możesz również umówić wizytę w gabinecie. Pokaż specjalistów Jak to działa? Adres Moje doświadczenie Cennik Brak informacji o usługach i cenach Ten lekarz nie dodał jeszcze informacji o usługach i cenach. Opinie pojawią się wkrótce Napisz pierwszą opinię Jesteś już po wizycie u Wiesława Chmura? Daj znać, co myślisz. Inni pacjenci będą wdzięczni za pomoc w wyborze najlepszego specjalisty. Dodaj swoją opinię Moje doświadczenie Podaj uzasadnienie: Potwierdzam, że wskazana opinia łamie zapisy regulaminu
Przedszkole Nr 16 Koszałek-Opałek, filia (sala gimnastyczna), ul. Królowej Jadwigi 3, 63-400 Ostrów Wielkopolski: stały: Nie: ulice: 60 Pułku Piechoty, Konopnickiej nr 1 - 18 (obie strony), Królowej Jadwigi nr 1 - 11 (nieparzyste) i nr 2 - 14a (parzyste) 4: Szkoła Podstawowa Nr 1, ul. Partyzancka 15, 63-400 Ostrów Wielkopolski: stały: Tak
Świadczenia specjalistyczneKolejkaNumer telefonuInne ośrodkiPoradnia stomatologiczna Stomatolog 1 dzień62 735 45 24, 669 221 770584Godziny otwarcia:PNnieczynneWT09:00-14:00ŚR13:00-19:00CZ09:00-12:00PT09:00-13:00Opinie o Gabinet Stomatologiczny Wiesława ChmuraDodaj opinięzuzanna5/515-07-2018 23:38serdecznie polecem natalia5/516-09-2018 17:29polecam:))))Marian5/508-01-2021 12:43Lekarz z powołania serdecznie polecamAdres:60 Pułku Piechoty 4, Ostrów Wielkopolski Numer telefonu:62 735 45 24, 669 221 770Godziny otwarcia:PNnieczynneWT09:00-14:00ŚR13:00-19:00CZ09:00-12:00PT09:00-13:001GnX7By.
